îngenunchea (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ÎNGENUNCHEÁ, îngenunchez, vb. I.
1. Intranz. A se așeza în genunchi.
2. Tranz. Fig. A supune, a aservi. ♦ (Rar) A da în stăpânire, a închina (unui dușman). [
Prez. ind. și:
îngenúnchi] –
Lat. ingenuculare.