hatalm (Dicționar de arhaisme și regionalisme, 2002)hatálm, hatálmuri, s.n. (reg., înv.)
1. forță, silă, putere.
2. (înv.) amendă.
hatalm (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)hatálm (hatálmuri), s. n. –
1. Forță, violență. –
2. (Înv.) Amendă. –
Var. hatal, hătal. Mag. hatalom, cf. hatalău.hatalm (Dicționaru limbii românești, 1939)hatálm și
hetálm n., pl.
urĭ (ung.
hatalom, pl.
-lmak, putere, forță).
Vechĭ. Amendă.
Azĭ. hatalm, hătalm (Trans.) și
hatal, haltam (Mold.), putere, forță:
aicĭ îĭ hatalu! Cu hatal, 1. cu sila:
a lua cu hatal (Șez. 30. 168); 2. cu regret, cu ĭanat:
a da cu hatal; 3. cu preț fix:
a munci cu hatal; 4. cu hurta, cu ghĭotura:
a munci cu hatal saŭ
cu haltam (Șez. 32, 106). V.
batal.