grijnic(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) GRÍJNIC, -Ă,grijnici, -ce, adj. (Înv.) Grijuliu. – Grijă + suf. -nic.
grijnic(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) gríjnic (înv.) adj. m., pl. gríjnici; f. gríjnică, pl. gríjnice