ghilemele (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)GHILEMÉLE s. f. pl. V. ghilimele.ghilemele (Dicționar de neologisme, 1986)GHILEMÉLE s.f.pl. v.
ghilimele.
ghilemele (Dicționaru limbii românești, 1939)*ghileméle saŭ
ghiliméle f. pl. (fr.
guillemet, dim. d.
Guillaume, Wilhelm, nume propriŭ).
Barb. Semnele citațiuniĭ („ ”).
ghilemele (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)ghilemele f. pl. semne de citațiune «...» (= fr.
guillemettes].