flușturatic (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)FLUȘTURÁTIC, -Ă, flușturatici, -ce, adj.,
s. m. și
f. (Om) nestatornic, nebunatic, zvăpăiat; ușuratic, fluturatic. [
Var.:
flușturátec, -ă adj.] –
Fluștura +
suf. -atic.flușturatic (Dicționaru limbii românești, 1939)flușturátic, V.
fluturatic.flușturatic (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)flușturátic adj. m.,
s. m.,
pl. flușturátici; adj. f.,
s. f. flușturátică, pl. flușturáticeflușturatic (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)flușturatic a. fluturatic.