durabilitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DURABILITÁTE s. f. 1. Calitatea a ceea ce este durabil; trăinicie, rezistență; viabilitate.
2. Perioadă cât un bun poate fi utilizat. – Din
fr. durabilité, lat. durabilitas, -atis.durabilitate (Dicționar de neologisme, 1986)DURABILITÁTE s.f. Calitatea a ceea ce este durabil; trăinicie, rezistență. [Cf. fr.
durabilité, it.
durabilità, lat.
durabilitas].
durabilitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)DURABILITÁTE s. f. 1. calitatea a ceea ce este durabil; trăinicie. 2. perioadă de timp cât poate fi utilizat un sistem tehnic. (< fr.
durabilité, lat.
durabilitas)
durabilitate (Dicționaru limbii românești, 1939)* durabilitáte f. (lat.
durabilitis, -átis). Calitatea de a fi durabil.
durabilitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)durabilitáte s. f.,
g.-d. art. durabilitắțiidurabilitate (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)durabilitate f. calitatea lucrului durabil.
durabilitate (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DURABILITÁTE s. f. 1. Calitatea a ceea ce este durabil; trăinicie, rezistență; viabilitate.
2. Perioadă cât un bun poate fi utilizat. — Din
fr. durabilité, lat. durabilitas, -atis.