dinamita (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DINAMITÁ, dinamitéz, vb. I.
Tranz. A pune dinamită (sau un alt exploziv) pentru a arunca ceva în aer; a distruge cu ajutorul dinamitei (sau al altui exploziv). – Din
fr. dynamiter.dinamita (Dicționar de neologisme, 1986)DINAMITÁ vb. I. tr. A doborî, a distruge cu dinamită. [< fr.
dynamiter].
dinamita (Marele dicționar de neologisme, 2000)DINAMITÁ vb. tr. 1. a distruge cu dinamită. 2. (fig.) a face să sară în aer; a sabota, a împiedica, a distruge. (< fr.
dynamiter)
dinamita (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)dinamitá (a ~) vb.,
ind. prez. 3
dinamiteázădinamita (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DINAMITÁ, dinamitez, vb. I.
Tranz. A pune dinamită (sau un alt exploziv) pentru a arunca în aer obstacole naturale, construcții dezafectate, obiective militare în timp de război etc. — Din
fr. dynamiter.