dăltui (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DĂLTUÍ, dăltuiesc, vb. IV.
Tranz. A lucra (tăind, cioplind, scobind etc.) un obiect, un material etc. cu dalta. –
Daltă +
suf. -ui.dăltui (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)dăltuí (a ~) (rar)
vb.,
ind. prez. 1
sg. și 3
pl. dăltuiésc, imperf. 3
sg. dăltuiá; conj. prez. 3
să dăltuiáscădăltui (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DĂLTUÍ, dăltuiesc, vb. IV.
Tranz. A lucra (tăind, cioplind, scobind etc.) un obiect, un material etc. cu dalta. —
Daltă +
suf. -ui.dăltuì (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)dăltuì v. a scobi sau tăia cu dalta.