constituționalitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)CONSTITUȚIONALITÁTE s. f. Însușire a unei legi, a unei acțiuni, a unui act, a unei politici etc. de a fi în conformitate cu constituția (
2) ori cu principiile generale ale acesteia. [
Pr.:
-ți-o-] – Din
fr. constitutionnalité.constituționalitate (Dicționar de neologisme, 1986)CONSTITUȚIONALITÁTE s.f. Însușire a unei legi, a unei acțiuni etc. de a fi conformă cu constituția. ♦ Spirit constituțional. [Cf. fr.
constitutionnalité].
constituționalitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)CONSTITUȚIONALITÁTE s. f. însușire a unei legi, a unui act juridic, a unei politici etc. de a fi conformă cu constituția. (< fr.
constitutionnalité)
constituționalitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*constituționalitáte f. (d.
constituțional). Calitatea de a fi constituțional.
constituționalitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)constituționalitáte (-ți-o-) s. f.,
g.-d. art. constituționalitắțiiconstituționalitate (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)constituționalitate f. calitatea lucrului conform constițuțiunii.
constituționalitate (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)CONSTITUȚIONALITÁTE s. f. Conformitate a unei legi sau a unui act juridic cu constituția. [
Pr.:
-ți-o-] — Din
fr. constitutionnalité.