bimetalist (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)BIMETALÍST, -Ă, bimetaliști, -ste, adj. Bimetalic (
2). – Din
fr. bimétalliste.bimetalist (Dicționar de neologisme, 1986)BIMETALÍST, -Ă adj. Bimetalic (
2). //
s.m. și f. Adept al bimetalismului. [Cf. fr.
bimetalliste].
bimetalist (Marele dicționar de neologisme, 2000)BIMETALÍST, -Ă adj., s. m. f. (adept) al bimetalismului. (, fr.
bimétalliste)
bimetalist (Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993))BIMETALÍST, -Ă, bimetaliști, -ste, adj. Bimetalic
(2). –
Fr. bimétalliste.bimetalist (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)bimetalíst adj. m.,
pl. bimetalíști; f. bimetalístă, pl. bimetalístebimetalist (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)BIMETALÍST, -Ă, bimetaliști, -ste, adj. Bimetalic (
2). — Din
fr. bimétalliste.