bâjbâială (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)BÂJBÂIÁLĂ, bâjbâieli, s. f. Faptul de
a bâjbâi; bâjbâire, bâjbâit, bâjbâitură. [
Pr.: -
bâ-ia] –
Bâjbâi +
suf. -
eală.bâjbâială (Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993))BÂJBÂIÁLĂ, bâjbâieli, s. f. Faptul de
a bâjbâi.bâjbâială (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)bâjbâiálă s. f.,
g.-d. art. bâjbâiélii; pl. bâjbâiélibâjbâială (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)BÂJBÂIÁLĂ, bâjbâieli, s. f. Faptul de
a bâjbâi; bâjbâire, bâjbâit, bâjbâitură. [
Pr.: -
bâ-ia-] —
Bâjbâi +
suf. -eală.