autocamionetă (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)AUTOCAMIONÉTĂ, autocamionete, s. f. Automobil mai mic decât autocamionul, folosit pentru transporturi de materiale; camionetă. [
Pr.:
a-u-to-ca-mi-o-] –
Auto2 +
camionetă.autocamionetă (Dicționar de neologisme, 1986)AUTOCAMIONÉTĂ s.f. Autocamion mic; camionetă. [<
auto2- +
camionetă].
autocamionetă (Marele dicționar de neologisme, 2000)AUTOCAMIONÉTĂ s. f. autocamion mic; camionetă. (< auto
2 + camionetă)
autocamionetă (Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993))AUTOCAMIONÉTĂ, autocamionete, s. f. Camionetă. [
Pr.:
-mi-o-] – Din
auto2 +
camionetă.autocamionetă (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)autocamionétă (a-u-, -mi-o-) s. f.,
pl. autocamionéteautocamionetă (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)AUTOCAMIONÉTĂ, autocamionete, s. f. Autocamion de dimensiuni mai mici, folosit pentru transporturi de materiale; camionetă. [
Pr.:
a-u-to-ca-mi-o-] —
Auto2- + camionetă.