atotbiruitor (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ATOTBIRUITÓR, -OÁRE, atotbiruitori, -oare, adj. Care triumfă; triumfător. –
Atot- +
biruitor.atotbiruitor (Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993))ATOTBIRUITÓR, -OÁRE, atotbiruitori, -oare, adj. Victorios, triumfător. – Din
atot- +
biruitor.atotbiruitor (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)atotbiruitór (-ru-i-) adj. m.,
pl. atotbiruitóri; f. sg. și
pl. atotbiruitoáreatotbiruitor (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ATOTBIRUITÓR, -OÁRE, atotbiruitori, -oare, adj. Care triumfă; triumfător [
Pr.:
-ru-i-] —
Atot- + biruitor.