șnapan (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ȘNAPÁN, șnapani, s. m. Șarlatan, pungaș, escroc, potlogar. – Din
fr. chenapan.șnapan (Dicționar de neologisme, 1986)ȘNAPÁN s.m. Pungaș, hoțoman, potlogar; om de nimic. [< fr.
chenapan, cf. germ.
Schnapphahn].
șnapan (Marele dicționar de neologisme, 2000)ȘNAPÁN s. m. escroc, pungaș. (< fr.
chenapan)
șnapan (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)șnapán (-ni), s. m. – Șarlatan, pungaș, potlogar.
Fr. chenapan.șnapan (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)șnapán (
fam.)
s. m.,
pl. șnapánișnapan (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ȘNAPÁN, șnapani, s. m. (
Fam.) Șarlatan, pungaș, escroc, potlogar. — Din
fr. chenapan.