șantaja (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ȘANTAJÁ, șantájez, vb. I.
Tranz. A face uz de șantaj pentru a obține ceva; a supune unui șantaj. – Din
șantaj.șantaja (Dicționar de neologisme, 1986)ȘANTAJÁ vb. I. tr. A practica șantajul, a face uz de șantaj. [<
șantaj +
-a].
șantaja (Marele dicționar de neologisme, 2000)ȘANTAJÁ vb. tr. a supune (pe cineva) unui șantaj. (< șantaj)
șantaja (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)șantajá (a ~) vb.,
ind. prez. 3
șantajeáză, 1
pl. șantajắm, imperf. 3
sg. șantajá; ger. șantajấndșantaja (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ȘANTAJÁ, șantajez, vb. I.
Tranz. A face uz de șantaj pentru a obține ceva; a supune unui șantaj. — Din
șantaj.